مرکز تحقیقات علوم اعصاب

اﺣﺴﺎﺳﺎت ﯾﮑﯽ از آﺷﮑﺎرﺗﺮﯾﻦ و ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ اﺑﻌﺎد زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ و درﻋﯿﻦ ﺣﺎل، ﯾﮑﯽ از اﺳﺮارآﻣﯿﺰﺗﺮﯾﻦ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﺑﺮای ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻋﻠﻤﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. از ﯾﮏ ﺳﻮ، ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﺪﯾﻬﯽﺗﺮ از اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ و ﺑﺴﯿﺎری از ﺣﯿﻮاﻧﺎت دارای اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻫﺴﺘﯿﻢ. از ﺳﻮﯾﯽ دﯾﮕﺮ، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﻋﻠﻤﯽ اﺣﺴﺎﺳﺎت رﺷﺘﻪای ﻣﻘﻄﻌﯽ و ﮔﯿﺞﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ، ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺣﺎﻣﯽ ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ واژهی اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. اﻣّﺎ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎی اﺳﺎﺳﯽ اﯾﻦﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ:

اﺣﺴﺎس ﭼﯿﺴﺖ؟

ﭼﻪ ﭼﯿﺰی در رﺷﺪ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽآﯾﺪ؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ؟

اﺣﺴﺎﺳﺎت ﭼﮕﻮﻧﻪ در دﻧﯿﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺗﺠﺴﻢ ﻣﯽﯾﺎﺑﻨﺪ؟ آﯾﺎ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﻧﯿﺰ دارای اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻫﺴﺘﻨﺪ؟

ﻋﻮاﻃﻒ ﻧﻘﺸﯽ ﻣﺤﻮری در ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ دارﻧﺪ. در ﮔﺬر زﻣﺎن، روشﻫﺎی دﺳﺘﮑﺎری اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﺴﺘﺮده اﺻﻼح ﺷﺪه اﻧﺪ و ﺑﯿﻨﺶﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪی را در ﻣﻮرد ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ اﺣﺴﺎﺳﺎت در ﻣﻐﺰ ﺑﻪ وﺟﻮد آورده اﻧﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد، در ﺳﺎلﻫﺎی اﺧﯿﺮ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺤﺚﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎری در ﻣﻮرد ﻣﺎﻫﯿﺖ و ﻣﻨﺸﺄ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺑﻮده اﯾﻢ و داﻧﺸﻤﻨﺪان ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻧﯿﺰ دﻏﺪﻏﻪﻫﺎی ﺑﺠﺎﯾﯽ را در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و اﺻﻮل اﻟﻬﺎمﺑﺨﺶ اﯾﻦ ﺣﻮزه در رﺑﻊ ﻗﺮن ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﻣﻄﺮح ﮐﺮده اﻧﺪ.

اﻓﮑﺎر، اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﻧﮕﺮشﻫﺎی ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی واﻗﻌﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﻧﺤﻮه ی ﻧﮕﺮش ﻣﺎ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﻨﺪ، ﺑﺮ ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﺎ از آنﻫﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﮕﺬارﻧﺪ، و ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ، ﻧﺤﻮه ی رﻓﺘﺎر ﻣﺎ را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﻨﺪ. داروﯾﻦ ﺑﺮ ﻣﻨﺸﺄ ﻣﺸﺘﺮک و اﺻﻞ ﺗﺪاوم اﺣﺴﺎﺳﺎت در اﻧﺴﺎن و ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺗﺄﮐﯿﺪ داﺷﺖ. اﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ و ﻧﯿﺰ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻋﻮاﻃﻒ ﺣﯿﻮاﻧﯽ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﺑﺤﺚﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ اﺳﺖ، اﺗﻔﺎق ﻧﻈﺮ ﮐﻠﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ از وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی اﺣﺴﺎﺳﺎت را ﻣﯽﺗﻮان در ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﻣﺪلﺳﺎزی ﮐﺮد.

آﯾﺎ ﺗﺎﮐﻨﻮن اﻧﺪﯾﺸﯿﺪه اﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﻫﺴﺘﯿﻢ، در اﻧﺘﺨﺎب درﺳﺖ دﭼﺎر ﻣﺸﮑﻞ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ؟

ﻣﻐﺰ اﻧﺴﺎن ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻋﻀﻮی ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰ دارای ﺷﺒﮑﻪای ﭘﯿﭽﯿﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت، اﻓﮑﺎر و اﻋﻤﺎل ﻣﺎ را ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ. دو ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻢ ﻣﻐﺰ اﻧﺴﺎن ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از: ﻣﻐﺰ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﮐﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت و واﮐﻨﺶﻫﺎی ﻣﺎ را ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﻐﺰ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ و ﺗﻔﮑﺮ ﻣﻨﻄﻘﯽ در ارﺗﺒﺎط اﺳﺖ. ﺑﺮای ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ رﻓﺘﺎر اﻧﺴﺎن، ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻤﻠﮑﺮد اﯾﻦ دو ﻣﻐﺰ و ﺗﻌﺎﻣﻼت آنﻫﺎ را درک ﮐﺮد. ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖﻫﺎی اﺳﺘﺮسزا ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ، ﻣﻐﺰ ﻣﺎ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻏﺮﯾﺰی ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺟﻨﮓ ﯾﺎ ﮔﺮﯾﺰ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﺪ. ﻣﻐﺰ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻋﻤﺪﺗﺎً در ﻗﺸﺮ ﺟﻠﻮی ﻣﻐﺰ ﻗﺮار دارد و ﻣﺴﺌﻮل ﮐﺎرﮐﺮدﻫﺎی اﺟﺮاﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺳﺘﺪﻻل، ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮی و ﺣﻞ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺳﺖ. ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﻋﻘﻞ و ﻋﻘﻼﻧﯿﺖ ﻓﮑﺮ ﮐﺮده اﻧﺪ. دﮐﺎرت [1] در ﻧﻈﺮﯾﻪ ﻣﻌﺮوف ﺧﻮد »ﻣﻦ ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﻢ، ﭘﺲ ﻫﺴﺘﻢ[2]« ﺑﺮ ﻣﺤﻮرﯾﺖ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺒﻨﺎی وﺟﻮدی اﻧﺴﺎن ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮده اﺳﺖ. ﮐﺎﻧﺖ [3] ﻧﯿﺰ در »ﻧﻘﺪ ﻋﻘﻞ ﻣﺤﺾ[4]« ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺪود و ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎی ﺷﻨﺎﺧﺖ اﻧﺴﺎن ﺑﻮده اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺟﺴﺘﺎرﻫﺎی ﻓﻠﺴﻔﯽ درﺑﺎرهی ﻋﻘﻞ، ﮐﻮﺷﺸﯽ در ﺟﻬﺖ درک ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻣﻐﺰ ﻋﻘﻼﻧﯽ ﺑﺮای ﻣﻨﻄﻖ، ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﺗﻔﮑﺮ ﻋﯿﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ

ﻣﻐﺰ ﻋﺎﻃﻔﯽ، ﮐﻪ ﺣﻮل ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ آﻣﯿﮕﺪال و ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻟﯿﻤﺒﯿﮏ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﻧﻘﺸﯽ اﺳﺎﺳﯽ در ﭘﺮدازش اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﭘﺎﺳﺦﻫﺎی ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﻣﺤﺮکﻫﺎی ﻣﺤﯿﻄﯽ اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ. آﻣﯿﮕﺪال، ﮐﻪ اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺮس ﻣﻐﺰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد، ﻣﺴﺌﻮل ﭘﺮدازش اﺣﺴﺎﺳﺎت اﺳﺖ و ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در ﺗﺤﺮﯾﮏ واﮐﻨﺶ ﺟﻨﮓ ﯾﺎ ﮔﺮﯾﺰ دارد. ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﻬﺪﯾﺪ ادراک ﺷﺪه )واﻗﻌﯽ ﯾﺎ ﺧﯿﺎﻟﯽ( ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ، آﻣﯿﮕﺪال وارد ﻋﻤﻞ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﺪن ﻣﺎ را ﺑﺎ ﻫﻮرﻣﻮنﻫﺎی اﺳﺘﺮس ﭘﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﺎ را ﺑﺮای ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﯾﺎ ﻓﺮار از آن آﻣﺎده ﻣﯽﺳﺎزد. در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ اﯾﻦ واﮐﻨﺶ ﻏﺮﯾﺰی ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪ اﺟﺪاد ﻣﺎ در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖﻫﺎی ﺗﻬﺪﯾﺪآﻣﯿﺰ زﻧﺪﮔﯽ ﯾﺎری رﺳﺎﻧﺪه اﺳﺖ، اﯾﻦ واﮐﻨﺶ، در دﻧﯿﺎی ﭘﯿﭽﯿﺪهی اﻣﺮوزی، ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﻏﻠﺐ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت ﺗﮑﺎﻧﺸﯽ و رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ ﺷﻮد. ﻣﻐﺰ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺳﻮﮔﯿﺮیﻫﺎﯾﯽ را وارد ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎی ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮی ﮐﻨﺪ. ﻧﻈﺮﯾﻪ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز ﺗﻮرﺳﮑﯽ [5] و ﮐﺎﻧﻤﻦ [6] ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﻓﺮاد اﻏﻠﺐ ﺑﺮ اﺳﺎس ﭘﺎﺳﺦﻫﺎی اﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﺳﻮد ﯾﺎ زﯾﺎن اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮی ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و از ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﻋﻘﻼﻧﯽ دﻗﯿﻖ ﻣﻨﺤﺮف ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.

ﻣﻐﺰ ﻣﻨﻄﻘﯽ را درﮔﯿﺮ ﮐﻨﯿﺪ:

ﻗﺸﺮ ﺟﻠﻮی ﻣﻐﺰ، ﮐﻪ اﻏﻠﺐ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻐﺰ ﻣﻨﻄﻘﯽ از آن ﯾﺎد ﻣﯽﺷﻮد، ﮐﻠﯿﺪ ﺗﻔﮑﺮ ﺷﻔﺎف ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر اﺳﺖ. ﺑﺮﺧﻼف ﭘﺎﺳﺦﻫﺎی آﻣﯿﮕﺪال-ﻣﺤﻮر، ﻗﺸﺮ ﺟﻠﻮی ﻣﻐﺰ ﻣﺎ را ﻗﺎدر ﻣﯽﺳﺎزد ﺗﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻌﻘﻞ و ﻧﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﺎم، ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی و ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮی ﮐﻨﯿﻢ. ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎی ﻋﻠﻤﯽ ﺣﺎﮐﯽ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﻐﺰ ﻣﻨﻄﻘﯽ و ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺗﻌﺎﻣﻠﯽ ﭘﻮﯾﺎ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻣﻔﻬﻮم دوﮔﺎﻧﮕﯽ ﻣﺤﺾ را ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﻣﯽﮐﺸﺪ. اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﻘﺶ ﻣﺤﻮری را در ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮی اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎﯾﯽ ﺳﻮق ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ارزشﻫﺎ و اﻫﺪاﻓﻤﺎن ﻫﻤﺴﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ارﺳﻄﻮ [7] در «اﺧﻼق ﻧﯿﮑﻮﻣﺎﺧﻮس» [8] از اﯾﺪه ی ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺗﻌﺎدل ﻣﯿﺎن اﻓﺮاطﻫﺎ دﻓﺎع ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻓﻀﯿﻠﺖ ﻣﺴﺘﻠﺰم اﯾﺠﺎد ﺗﻌﺎدل ﺑﯿﻦ ﻋﻘﻞ و اﺣﺴﺎﺳﺎت اﺳﺖ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﺑﺮﺧﯽ ﻣﺘﻔﮑﺮان ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎرﺗﺮ [9] ﮐﻪ ﺟﺪال ﺑﯿﻦ ﻋﻘﻞ و اﺣﺴﺎس را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار دادﻧﺪ، ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎور ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻓﺮاد ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎی ﺻﺤﯿﺢ ﺧﻮد را در ﺣﻀﻮر ﻋﺪم اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪ. رواﻧﺸﻨﺎﺳﺎن ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻐﺰ ﻣﻨﻄﻘﯽ و ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﯿﭽﯿﺪهای ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ در ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺮ اﻓﮑﺎر، ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت و رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﻣﺎ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ. ﻣﺪلﻫﺎی ﻓﺮآﯾﻨﺪ دوﮔﺎﻧﻪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺪﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻧﻤﻦ در ﮐﺘﺎﺑﺶ »ﺗﻔﮑﺮ، ﺳﺮﯾﻊ و آﻫﺴﺘﻪ[10] « ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮد، ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ اﻧﺴﺎن ﺷﺎﻣﻞ ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎی ﺷﻬﻮدی )ﻋﺎﻃﻔﯽ( و ﻣﺸﻮرﺗﯽ )ﻋﻘﻼﻧﯽ( اﺳﺖ. اﯾﻦ ﭼﺎرﭼﻮب ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮی اﺛﺮ ﺑﮕﺬارﻧﺪ و ﮔﺎﻫﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻗﻀﺎوتﻫﺎی ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ ﯾﺎ ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ ﺷﻮﻧﺪ.

اﺣﺴﺎﺳﺎت رﯾﺸﻪ در اواﯾﻞ دوران رﺷﺪ اﻧﺴﺎن دارﻧﺪ و اﺗﻔﺎق ﻧﻈﺮ ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺗﻤﺎﻣﯽ اﺑﻌﺎد آن در ﻃﻮل ﻋﻤﺮ ﻓﺮد ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺑﻠﻮغ اداﻣﻪ ﻣﯽدﻫﻨﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد، ﻣﺎﻫﯿﺖ اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات و ﻧﻮروﺑﯿﻮﻟﻮژی زﯾﺮﺑﻨﺎﯾﯽ آنﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ وﺿﻮح ﺑﯿﺎن ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ﻣﺎ اﻧﺴﺎنﻫﺎ اﻏﻠﺐ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮد را ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ و اﯾﻦ ﻋﻤﻞ را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻧﻮاع اﺳﺘﺮاﺗﮋیﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﯿﻢ. درک ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﻇﻬﻮر اﺣﺴﺎﺳﺎت در ﻣﻐﺰ ﭼﺎﻟﺸﯽ ﺑﺰرگ اﺳﺖ. ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ از ﺷﺎﯾﻊﺗﺮﯾﻦ، ﭘﺮﻫﺰﯾﻨﻪﺗﺮﯾﻦ و ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ درﻣﺎنﺗﺮﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎریﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺿﻄﺮاب، اﻓﺴﺮدﮔﯽ، اﺳﮑﯿﺰوﻓﺮﻧﯽ، ﺳﻮء ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد، اوﺗﯿﺴﻢ، درد ﻣﺰﻣﻦ، و ﻏﯿﺮه ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از ﻧﺘﺎﯾﺞ اﺧﺘﻼﻻت ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

گردآورنده: ناهید ﺳﺮاﺣﯿﺎن داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺷﻬﯿﺪ ﺑﻬﺸﺘﯽ

Reference:

Shackman, A. J., & Wager, T. D. (2019). The emotional brain: Fundamental questions and strategies for future research.Neuroscience Letters,693, 68-74. Doi: 10.1016/j.neulet.2018.10.012.

Footnote:

[1].Descartes

[2].Cogito, ergo sum

[3].Kant

[4]. Critique of Pure Reason

[5].Tversky

[6].Kahneman

[7].Aristotle

[8].Nicomachean Ethics

[9].Sartre

[10].Thinking, Fast and Slow